W Wikipedii opis imienia Jonasz nie jest zbyt pozytywny. Autor artykułu pisze, że „W mowie potocznej oznacza człowieka, który przynosi kłopoty innym, sam wychodząc z nich bez szwanku”. Pewnie chodzi o sytuację z burzą na morzu, w którą uciekając przed wolą Boga, Jonasz wpakował marynarzy. Gdy oni walczyli o życie, on sam słodko spał pod pokładem.

Ale imię Jonasz ma swoje źródło w rdzeniu wyrazowym, który oznacza gołębia. A w naszej symbolice gołąb z gałązką oliwną w dziobie to znak pokoju. I choć tak jak dzisiejsze święto (Dzień Kobiet), został ten symbol niejako zawłaszczony przez komunistów, to możemy doszukiwać się tutaj odniesień do historii Noego i potopu z Księgi Rodzaju (Rdz 7, 6nn). 

Jak wtedy gołębica była zwiastunem końca potopu (Rdz 8, 11), tak dla mieszkańców Niniwy zatopionych w odmętach grzechu, wzywający do nawrócenia Jonasz jest zaproszeniem do nowego życia, które proponuje człowiekowi Bóg. To znak miłosierdzia Boga, który wchodzi w świat człowieka wypełniony grzechem. 

To zaproszeni Boga, jak każde inne zaproszenie, człowiek może przyjąć lub odrzucić. Decyzję Bóg pozostawia każdemu z nas.

W czasie wielkiego postu Bóg posyła nam różnych Jonaszów, którzy czasem jednym zdaniem niepokoją nas, dotykają naszego serca, burzą jego spokój. Dobrze trzeba rozeznać, czy nie jest tak, że ten niepokój jest tak naprawdę zaproszeniem do zmiany życia, do otwarcia się na prawdziwy pokój, do którego zaprasza mnie Bóg.