Piątek 21 tygodnia zwykłego

Ryszard Riedel i zespół Dżem, śpiewał dawno, dawno temu song: Czerwony jak cegła, wraz z Whisky obowiązkowy repertuar wielu spotkań przy ognisku. Ale jak to zwykle bywa, zwykle nie zastanawiamy się nad tym o czym jest tekst. A tekst jest o cielesnym pożądaniu, które wręcz pali wnętrze człowieka. To jeden aspekt dzisiejszej układanki.

Święty Paweł pisze dziś o tym, że jesteśmy wezwani do czystości, do panowania nad swoim ciałem i swoim duchem, do nie poddawania się pożądliwej namiętności – bo tak czynią nieznający Boga poganie. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, jakie to trudne. Wielu młodszych i starszych doświadcza dziś właśnie w swoim ciele wielkiej udręki z powodu swojej seksualności. Często ich gorące pragnienie życia w czystości staje się przyczynkiem nawet do nienawiści swojego ciała, do przekreślania jego wartości…

O. Janusz Pyda OP, w książce pt. Listy starego Anioła do młodego, pisze, że w tym zmaganiu ze sobą bardzo często wytwarza się w nas obraz czystości, którą można by porównać do białego śniegu. I jest to obraz błędny, bo oznacza on, że czystość jest zimna, jest pocałunkiem śmierci. Tymczasem prawdziwie czysta miłość jest rozgrzaniem serca nie tylko do stanu czerwonej pożądliwości (Czerwony jak cegła…), ale aż do białości. Chodzi o czystość, która nie jest śmiercią, ale życiem. Czystość, w której wszystko to, co ją zanieczyszcza (co powoduje, że rozgrzany metal jarzy się na czerwono), zostanie już przepalone.

Dlatego w dzisiejszej Ewangelii mądrymi są nazwane te panny, które podtrzymują ogień swojej miłości. Rozpalają go coraz bardziej, dolewają oliwy do swoich lamp, by być przygotowanym na przyjście Oblubieńca.

Po ludzku nie jesteśmy w stanie tak rozpalić naszej miłości, dlatego prośmy by Bóg tchnął w nas swojego Ducha Świętego, który jest Wiatrem (a przecież kowal właśnie podmuchu powietrza potrzebuje rozpalając ogień w palenisku), ale jest też i Ogniem, który przepala to wszystko, co jest w naszych sercach nieczyste i grzeszne. Bóg chce naszych czystych serc, ale nie takich, które są zimne i martwe jak lód i śnieg, ale takich, które płoną żywym ogniem miłości.

Duchu Święty, Przyjdź!