Czwartek 21 tygodnia zwykłego

Dwa tygodnie temu, w górach zaginął ks. Krzysztof Grzywocz. Do dziś nie odnaleziono jego ciała. Dziś, w Godzinie Miłosierdzia, będziemy go żegnać we wspólnocie jego duchowych dzieci, braci i sióstr, przyjaciół. Trudno mi jest nawet pomyśleć o tej całej sytuacji.

Otwarłem dzisiejszą liturgię Słowa i zadrżałem. Pierwsze czytanie (1 Tes 3, 7 – 13), to jakby testament ks. Krzysztofa. Tyle tu troski, ojcowskiej miłości i radości z dobra, które rodzi się w drugim człowieku. Tego wszystkiego, czego doświadczaliśmy od Krzysztofa przez wiele godzin spowiedzi, spotkań i rozmów. Przeczytaj to czytanie i pomyśl, że Krzysztof posłużył się dziś tym słowem, żeby przekazać Ci swoją ostatnią wolę.

Jest i dzisiejsza, wzywająca do czujności i troski o swoją duszę Ewangelia (Mt 24, 42 – 51). Bądź gotów zawsze, każdego dnia, na spotkanie z gospodarzem, bo nie wiesz kiedy powróci i będzie chciał zasiąść do twojego stołu.

Jest w końcu też dzisiejszy psalm (Ps 90), mówiący o naszym przemijaniu, o tym, że nasze życie tu na ziemi, jest tylko chwilą w Bożej perspektywie, ale chwilą ważną, otoczoną Jego miłością i troską. I prośba, byśmy potrafili dobrze, tę swoją chwilę wykorzystać.

Krzysztofie! Bardzo dziękuję Panu Bogu za Ciebie i za to Żywe Słowo, które uczyłeś mnie kochać i poznawać. Jeszcze dużo chciałbym obgadać i wiele chciałbym posłuchać… ale musimy to odłożyć na jakiś czas. Dobrze by było umówić się od razu na tę rozmowę, ale... Do zobaczenia!