Środa 11 tygodnia zwykłego

Ojciec twój który widzi w ukryciu, odda tobie.

Jest w tym wszystkim jakaś sprzeczność, jakaś niespójność. Z jednej strony próbujemy za wszelką cenę chronić naszą prywatność. Mamy wręcz bzika, któremu na imię RODO, na punkcie ochrony danych osobowych. A z drugiej strony, szczególnie w cyfrowym świecie, żyjemy niemal nadzy, bez skrępowania, ujawniając najintymniejsze szczegóły naszego życia, chcąc zdobyć jakąś namiastkę popularności, o której tak wielu marzy po nocach. Jesteśmy gotowi się wręcz sprzedać by zyskać kolejne serduszko na Instagramie, czy lajk na Facebooku. To dwie skrajności, czy wręcz sprzeczności, którymi żyje wielu z nas.

Tymczasem Pan Jezus przypomina nam dzisiaj, że to, co najważniejsze, co najpiękniejsze, najbardziej wartościowe rozwija się w ukryciu, pozostaje ukryte dla wścibskich oczu. Moja miłość do Boga (gdy się modlicie), do bliźniego (kiedy dajesz jałmużnę), do siebie samego (kiedy pościcie) rozwijają się w ukryciu, w głębokiej osobistej więzi zaufania i współpracy z Bogiem.

Nie oznacza to bynajmniej, że są zaborczo i ślepo chronione przez jakiegoś rodzaju RODO, które ukrywa je za wszelką cenę, przed oczami innych. Bynajmniej. Mamy przecież być światłem świata, którego nie można chować pod korcem, i solą ziemi, która winna mieć smak.

Trzeba jednak uszanować tę prawidłowość życia, że to co piękne i dobre, i czyste, i wartościowe rozwija się i wzrasta w ukryciu, jak dziecko, które rośnie pod sercem swojej mamy, by w końcu urodzić się dla świata. Piękne, dobre, wartościowe idee, pomysły, działania niech pozostaną w naszym życiu najpierw ukryte, niech rosną w naszym sercu, niech będą omówione z Bogiem (modlitwa), niech rozwijają się w przestrzeni rozmowy z drugim człowiekiem (jałmużna), niech w końcu rodzą się z naszego wyrzeczenia, rezygnowania ze swoich zachcianek dla czegoś większego (post). Niech najpierw będą ukryte, by kiedyś stać się światłem i solą.