Piątek IV tygodnia Wielkiego Postu

Wyobraźmy sobie taką sytuację...

Słyszymy o kimś od naszych znajomych, czytamy o nim artykuły prasowe czy oglądamy jakieś informacje w internecie / TV i myślimy sobie: warto byłoby tego człowieka poznać, spotkać się z nim, porozmawiać, prowadzi interesujący kanał na YT, pisze interesujące teksty w internecie itd. itp. W końcu udaje się nam tę osobę spotkać na żywo.

I nagle okazuje się, że jest ona zupełnie inna niż nam się wydawało, że wytworzyliśmy sobie jakiś jej obraz, jakieś wyobrażenie, które w spotkaniu z żywą osobą okazuje się być całkowicie nietrafiony. To spotkanie z rzeczywistością może nas zaskoczyć pozytywnie lub negatywnie. Im bardziej uda nam się spotkać z drugą osobą, tym bardziej otwierają się nasze oczy i serce na prawdę o tym, że ten drugi człowiek jest po prostu inny.

Nie ma się co na to oburzać czy denerwować. Trzeba po prostu przyjąć, że druga osoba jest dla nas zawsze zaskakującą tajemnicą, jest spotkaniem z innością. I trzeba drugiemu na tę tajemnicę i na tę inność pozwolić.

Konflikt Jezusa z Żydami, któremu towarzyszymy czytając kolejne fragmenty Ewangelii św. Jana, narasta na skutek rozdźwięku między wyobrażeniem jakie Żydzi mieli o Bogu, a obrazem Boga jaki całym sobą przedstawiał im Jezus. To było coś tak innego, że Żydzi nie byli w stanie tego przyjąć, zaakceptować.

A jak jest ze mną? Mam jakieś wyobrażenie Boga, sporo się już o Nim nasłuchałem, naczytałem. Czy jednak mam świadomość tego, że On jest po prostu Inny i powinienem tę Jego inność po prostu zaakceptować. Że On jest Tajemnicą, którą mogę i powinienem cierpliwie poznawać i odkrywać. On jest po prostu Inny.

foto: Ben White