V Niedziela Wielkiego Postu (A)

Dlaczego Jezus zwleka z odwiedzinami w Betanii. Marta i Maria posyłają z wiadomością o chorobie Łazarza, ale Jezus zostaje jeszcze dwa dni tam gdzie jest i wyrusza w drogę dopiero trzeciego dnia. Każe czekać swoim przyjaciołom. Co więcej, ostatecznie przychodzi spóźniony. Mógł pomóc Łazarzowi, uzdrowić go, ale… nie zdążył, spóźnił się? Dlaczego tak?

Jakąś odpowiedzią na te pytanie mogą być słowa Jezusa stwierdzające, że choroba Łazarza nie prowadzi do śmierci, ale ma stać się sposobem objawienia chwały Bożej. Bóg każe nam czekać, aż objawi się Jego chwała.

Bardzo trudno jest nam się pogodzić z takim obrotem sprawy. Przyzwyczajeni do tego, że właściwie wszystko dzieje się w naszym życiu „natychmiast”, trudno nam przyjąć, że Bóg nie działa w ten sposób. Bóg objawia swoją chwałę wtedy, gdy On chce, a nie wtedy, gdy my tego chcemy.

Wierzyć (bo to jest głównym tematem całej dzisiejszej liturgii), to także cierpliwie czekać na Boże działanie. Nie przymuszać Boga, nie szantażować Go, ale zgodzić się by działał tak, jak On zamierzył.

Św. Paweł gdy pisze o miłości doskonałej pisze również, że jest cierpliwa. Mówisz, że wierzysz? Kochasz? Ufasz? Cierpliwie czekaj… coraz bardziej widzę, że dotyczy to wielu aspektów życia.

Dobrej niedzieli i cierpliwości w czekaniu.