Sobota 31 tygodnia zwykłego

W Liturgii czytamy dzisiaj zakończenie Listu do Rzymian. Sporo nic nie mówiących większości z nas imion osób, które Apostoł wymienia i pozdrawia na końcu swojego listu. O niektórych z tych postaci dowiadujemy się co nieco z innych miejsc Nowego Testamentu. Informacje o innych zniknęły w cieniu historii. Pozostaną dla nas na zawsze zagadką.

To co jednak porusza w tym tekście, to fakt, iż św. Pawła z każdą z tych postaci coś łączyło, coś wspólnie przeżyli, byli w jakiejś głębszej relacji. Tyle w tym zakończeniu listu ciepła i przyjaźni, serdeczności i pokoju.

Gdy czytamy Nowy Testament, to może nam się czasem wydawać, że ten św. Paweł to był taki fighter Ewangelii, który parł z Dobrą Nowiną nieustannie w przód. Fragmenty takie jak ten odsłaniają nam nieco Jego serce i przypominają nam, że ta Ewangelia zawsze była i jest głoszona „w” i „do” konkretnej wspólnoty osób. W wierze spotykamy naszych braci i siostry. Razem z nimi tę wiarę przeżywamy. Służąc sobie wzajemnie odkrywamy to, że w naszych bliźnich służymy samemu Bogu, że Bóg właśnie przez nich do nas przychodzi.

Niech to dzisiejsze Słowo będzie dla nas zaproszeniem do spotkania z naszymi bliskimi, przyjaciółmi. Bądźmy razem ze sobą, a pośród nas niech będzie Pan Jezus. Tak żyje Kościół.