Sobota 24 tygodnia zwykłego

Właściwie dwukrotnie pojawia się to stwierdzenie w dzisiejszej liturgii. Najpierw św. Paweł zachęca Tymoteusza, aby zachował (w sensie zatrzymał w swoim sercu, nie zapomniał) przykazanie nieskalane, bez zarzutu, aż do objawienia się Jezusa Chrystusa (na zawsze, do końca świata).

W Ewangelii zaś sam Jezus, kończąc wytłumaczenie przypowieści o ziarnie, mówi: ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość.

Środa 24 tygodnia zwykłego

Od kilku dni czytamy w liturgii Pierwszy List św. Pawła do Tymoteusza. Im bardziej postępujemy w tej lekturze, tym mocniej dochodzi do mnie świadomość wielkiej troski św. Pawła o jego ukochanego ucznia i prowadzoną przez niego wspólnotę chrześcijan. Tyle ciepłych słów, tyle wskazówek, zachęt ale też napomnień. Wszystko napisane z taką wielką nadzieją na spotkanie i autentyczną troską o serca adresatów, o ich postęp w byciu blisko Jezusa i Kościoła. Ale ta Pawłowa troska jest zaledwie odbiciem tego, co Bóg czuje wobec nas. Troski Boga o każdego człowieka, o jego dobro.

Piątek 24 tygodnia zwykłego

Czytam dzisiejsze pierwsze czytanie i moją uwagę przykuwa słowo nadęty. A za nim idzie od razu skojarzenie z balonem i człowiekiem nadętym jak balon. Doskonały obraz pychy, która tak łatwo się wkrada w nasze życie. Nawet człowiek się nie spostrzeże, a w swoich oczach zaczyna się pompować i nadymać, kręcąc się wokół samego siebie, swojego zdania, swoich racji.

Wtorek 24 tygodnia zwykłego

Jezus wskrzesza jedynego syna wdowy z Nain. Lituje się nad matką, dotyka mar na których spoczywa martwy młody człowiek i mówi „Młodzieńcze, ja ci mówię, wstań!”.

Święto św. Mateusza, Apostoła i  Ewangelisty

„Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: «Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary». Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”. (Mt 9, 12 – 13)

To ostatnie zdanie dzisiejszej Ewangelii jest dla mnie jak otrzeźwienie. Przypomina mi bowiem (jak cała historia powołania celnika Mateusza), że otrzymałem wielki dar jakim jest bycie dzieckiem Bożym i bycie kapłanem. Myślę, że nie tylko mi znana jest pokusa by myśleć o tym, jak wiele daję Panu Bogu, jak dużo Mu poświęcam.

Sobota 23 tygodnia zwykłego

W Tradycji Kościoła sobota jest dniem w sposób szczególny poświęconym postaci Matki Bożej. W wielu świątyniach dzisiejsza Msza św. jest sprawowana właśnie ku jej czci. W różańcu odmawiamy zaś dziś tajemnice radosne, w których właśnie Ona jest bardzo wyraźnie postawiona nam za przykład do naśladowania.