Środa V tygodnia Wielkiego Postu

Kiedy Benedykt XVI odwiedził przed laty USA, w katedrze św. Patryka wygłosił bardzo poruszające kazanie o tajemnicy Kościoła. Nawiązując do bryły architektonicznej katedry, wspomniał również o jej witrażach. Z zewnątrz wydają się one ciemną taflą szkła, pozbawioną blasku, pokryte grubą warstwą miejskiego brudu są nieatrakcyjne, wręcz odpychające. Dopiero oświetlone od zewnątrz światłem słońca w środku rozkwitają feerią barw, poruszając serce człowieka. Odkrywają swoje piękno wtedy, gdy przyjmiemy zaproszenie i wejdziemy do wnętrza świątyni.

Bardzo często opieramy się na pozorach, na tym co widoczne na symboliczny pierwszy rzut oka. Jeśli zgadza się z naszym „zmysłem estetycznym”, z naszym wewnętrznym systemem norm i wartości, wtedy uznajemy to za dobre, ale gdy od tego odbiega, gdy się z nim kłóci – zaczynamy zawzięcie z tym walczyć. Nie zadajemy sobie trudu by wejść do środka, by poznać całą prawdę. Wolimy opierać się wyłącznie na swoim punkcie widzenia. Będąc na zewnątrz, nie jesteśmy w stanie dobrze ocenić tego, co w środku.

„Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”. Słowo, które przetłumaczono tutaj jako „trwać” ma jeszcze drugie znaczenie – „mieszkać”. Jezus zaprasza nas do tego, by zamieszkać w Jego nauce, zamieszkać z Jego Słowem. Nie chce byśmy opierali się na pozorach, ale chce byśmy poznali jaki On jest naprawdę. To bycie razem z Nim, słuchanie Jego Słowa na co dzień – otwiera oczy, pokazuje mi prawdę o mnie i ostatecznie prowadzi do prawdziwej wolności. Nie jesteśmy niewolnikami, których miejsce jest gdzieś w zakamarkach pałacu króla. Jesteśmy królewskimi Dziećmi, które mogą mieszkać razem z Nim.