Niedziela Gaudete / Radości / III Adwentu

W niedzielę radości, chcę postawić dosyć przewrotne pytanie: Dlaczego jesteś smutny? Co wywołuje twój smutek?

Możliwe, że jesteś już zmęczony tym całym adwentowym szałem zakupów, sprzątania, podsumowań i raportów w pracy… a perspektywa ostatniego tygodnia bynajmniej nie wygląda lepiej. Możliwe.

Ale czytając dzisiejszą Liturgię Słowa odnoszę wrażenie, że często przyczyną mojego smutku (możliwe, że i Twojego także) jest to, że nie umiem do końca przyjąć i zaakceptować faktu, że Bóg chce mnie mieć dziś, tutaj i teraz, właśnie w tej konkretnej sytuacji, w tym konkretnym miejscu, pośród tych konkretnych osób. Możliwe, że owo „tu i teraz” nie jest zbyt komfortowe, ale On chce bym tutaj był i właśnie tutaj, pośród tego wszystkiego chce do mnie przyjść.

Tymczasem ja, albo rozdrapuję to, co minęło, zamiast puścić to wolno i oddać Jego miłości, albo uciekam daleko w przód w świat marzeń i planów, które raczej nigdy się nie spełnią.

A Bóg przychodzi do mnie „tutaj i teraz”.

Radość prawdziwa rodzi się wtedy, gdy przyjmę – zaakceptuję to miejsce, w którym jestem. Nie po to, żeby w nim osiąść, skisnąć, zmarnieć, ale po to, żeby w nim przyjąć Przychodzącego. Popatrz na Jana Chrzciciela, na św. Pawła… posłuchaj Izajasza. Pan przychodzi! Choć wszystko w około mówi Ci byś więcej miał, Ty bardziej bądź! Nie zatrzymuj się w przeszłości, nie uciekaj w przyszłość. Bądź tutaj i teraz.