Poniedziałek 2 tygodnia adwentu

Chcesz poczuć się przez chwilę jak przyjaciele sparaliżowanego z dzisiejszej ewangelii? To wyobraź sobie taką sytuację, że po długim czasie oczekiwania docierasz w końcu do lekarza specjalisty. Wchodzisz do gabinetu, szczęśliwy, że po pół roku czekania doczekałeś się na półgodzinną konsultację, a lekarz Ci mówi: Idź, odpuszczone są Ci twoje grzechy! Przebaczam panu, wszystko co złego pan zrobił. I co? Jak się czujesz? Pewnie nasz zawód doprowadziłby szybko do wybuchu złości…

A może Jezus pokazuje sprawę o wiele ważniejszą niż dobrostan naszego ciała, o który tak się staramy każdego dnia. Może chce nam pokazać, że najpoważniejszą chorobą, która nas paraliżuje, przykuwa do łóżka jest nieprzebaczenie, zawziętość, złość, które ściskają nasze serca.

Za dosłownie kilka dni będziemy łamać się opłatkiem. Jest on symbolem nie tylko Słowa, które stało się Ciałem i zamieszkało pośród nas pod postacią Chleba. Gest łamania jest symbolem skruszenia tego wszystkiego co nas oddziela od siebie, jest symbolem gotowości do przebaczenia.

Możliwe, że w jakimś miejscu zdaje Ci się, że stoisz, a właściwie leżysz w miejscu. Jak sparaliżowany. Być może przyczyną jest właśnie to, że twoje serce nie potrafi przebaczyć.

Słucham dziś proroctwa Izajasza i tęsknię za tą wolnością serca o jakiej mówi prorok. To wszystko na mnie czeka, byle tylko moje serce otworzyło się i przebaczyło.